Στη σύγχρονη συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία η θεραπευτική σχέση αποτελεί ένα σημαντικό θεραπευτικό παράγοντα, κατά πολλούς ερευνητές σημαντικότερο από τα θεραπευτικά μέσα και τις τεχνικές. Παρόλα αυτά, στη σύγχρονη ιατρική επιστήμη συχνά ο ρόλος της παραγκωνίζεται. Μέσα από την ποιοτική έρευνα των κειμένων της ιπποκρατικής συλλογής, προσεγγίζουμε την απαρχή της θεραπευτικής τέχνης, όταν δεν είχε εδραιωθεί ακόμη η διάκριση των επιστημών και ο άνθρωπος λογαριαζόταν ως ένα ενιαίο σύνολο. 

Οι ερευνητικοί άξονες είναι: 

  • Ποιος είναι ο ρόλος του ιατρού;
  • Ποιος είναι ο ρόλος του ασθενούς στην πορεία της ίασης;
  • Πώς εξασφαλίζεται η θεραπευτική συμμόρφωση; 
  • Ποια είναι τα θεραπευτικά όρια;

Ο βαθύς ανθρωπισμός, η αξία του μέτρου, ο σεβασμός στην αυτογνωσιακή διαδικασία του ασθενούς «μέσα από την αισθητηριακή αντίληψη του σώματος» (Περί αρχαίης ιατρικής, 9) είναι σημαντικά κληροδοτήματα, που μπορούν να έχουν εφαρμογή σε όλες τις σύγχρονες θεραπευτικές τέχνες. 

Σημείωση: Ως πηγές χρησιμοποιήθηκαν τα «Άπαντα» του Ιπποκράτη από τις εκδόσεις Κάκτος, θεωρώντας την ιπποκρατική συλλογή ως «συλλογή των ιατρικών συγγραμμάτων της ιπποκρατικής εποχής» (Γερουλάνος, 2010)