Η ανακάλυψη για τις ασύλληπτες δυνατότητες της Ελληνικής Γλώσσας ήρθε μέσα από την πολύχρονη έρευνά μου για τους γηγενείς ελληνικούς σπόρους, σπόροι που κινδυνεύουν από γενετική διάβρωση και εξαφάνιση. Σπόροι που έγιναν με τον αργό ρυθμό και κύκλο της φύσης σε μία αρμονική πορεία χιλιάδων ετών συνεργασίας Θεού, Φύσης και Αγρότη, καθώς και την αποκωδικοποίηση της αρχαίας ελληνικής παράστασης που η Θεά Δήμητρα παρουσία Ελευσίνας, Αμφιτρίτης, Φεροφάττας και πρωτοκλασσάτων Θεών –Οντοτήτων που έχουν σχέση με τον κόσμο της Χθόνας Γης, παραδίδει στον Τριπτόλεμο το Ιερό Σιτηρό.
Η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι μόνον μαθηματική, κραδασμική, μουσική, αρμονική, το σημαίνον και το σημαινόμενον, είναι Άπειρη. Δεν είναι μόνο η μητέρα όλων των γλωσσών, είναι η γλώσσα των συμπάντων, είναι γνώστης των αιώνιων νόμων της Θείας Δημιουργίας, του ορατού και αόρατου κόσμου, είναι ο Λόγος του πανδημιουργού.
Είναι ένα μεγάλο δώρο στους ανθρώπους και ιδιαίτερα σε εμάς τους Έλληνες.
