Ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική ψυχικής υγείας και ενσυναίσθηση
Είναι πολύ σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι στις θεραπευτικές διαδικασίες, στην συμβουλευτική και στην ψυχοθεραπεία, ο θεραπευόμενος έρχεται προκειμένου να βοηθηθεί από έναν επαγγελματία της ψυχικής υγείας. Καθίσταται απαραίτητο οι ειδικοί της ψυχικής υγείας, εκτός των άλλων, να εκπαιδεύονται στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, ώστε να μπορούν να είναι αποτελεσματικοί στο επάγγελμα ,το οποίο έχουν επιλέξει να ασκήσουν.
Και αυτό διότι κάθε θεραπευόμενος, όταν δεν βιώσει το τόσο σημαντικό στοιχείο της ενσυναίσθησης στον θεραπευτή του, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να ανοίξει τον εαυτό του κατά τη διάρκεια της θεραπείας του. Δεν μπορεί επομένως να αυτο-αποκαλυφθεί, με αποτέλεσμα ο θεραπευτής να μην είναι σε ουσιαστική θέση να έχει εικόνα του ψυχικού του κόσμου.
Συνεπώς, χρειάζεται πρώτα ο ίδιος ο θεραπευτής να έχει ακολουθήσει προσωπική θεραπεία, ώστε να δύναται να διαχειρίζεται όλες αυτές τις καταστάσεις, οι οποίες προκύπτουν στην θεραπευτική διαδικασία.[1]
Ενσυναίσθηση και ψυχοθεραπεία
Όπως αναφέρθηκε, η ενσυναίσθηση αποτελεί μία πολύπλοκη και πολυσύνθετη έννοια για την οποία έχουν διατυπωθεί αρκετοί εννοιολογικοί προσδιορισμοί. Η έννοια αυτή χρησιμοποιείται τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στην ψυχοθεραπεία και αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για οποιαδήποτε θεραπευτική προσέγγιση.
Το 1957, ο Καρλ Ρότζερς έγραψε ένα άρθρο σταθμό στην ιστορία της συμβουλευτικής ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, το οποίο έφερε τον τίτλο “Τhe necessary insufficient conditions of therapeutic personality change”. Στο άρθρο αυτό, υποστήριξε την θέση ότι η ενσυναίσθηση είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που επιφέρουν την ψυχολογική μετακίνηση στον θεραπευόμενο. Τόνισε μάλιστα ότι αυτό που χρειάζεται για να βοηθηθεί το συμβουλευόμενο πρόσωπο στην εξέλιξή του είναι μια γνήσια, αυθεντική αληθινή σχέση στηριζόμενη στην ενσυναίσθηση και στην άνευ όρων αποδοχή.
[1] Mercer, S., Maxwell, M., Heaney, D. & Watt, G. (2004). “The consultation and relational empathy (CARE) measure: development and preliminary validation and reliability of an empathy-based consultation process measure”, in Family Practice, 21, 6, pp. 699-705.
