Ενώ νέα φάρμακα δοκιμάζονται σε εργαστήρια, η Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Για να μάθετε πόσο χρόνο, οι αρχαιότερες ιατρικές πρακτικές της Ελλάδας μπορούν να τεκμηριωθούν χρησιμοποιώντας μια διεπιστημονική προσέγγιση, συγκεντρώνοντας κομμάτια του παζλ, που μερικές φορές χρονολογούνται πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω.
Η πρώτη πειθαρχία που πρέπει να διερευνηθεί είναι η ενστικτώδης φύση της θεραπείας στα ζώα, από το πώς ανακαλύπτουν φυτικά φάρμακα στη φύση, μέχρι το πώς μεταδίδουν τις γνώσεις τους. Αυτή η μοναδική επιστήμη, που ονομάζεται ζωοφαρμακογνωσία, μας βοηθά να κατανοήσουμε την πρωταρχική προέλευση της εθνοβοτανικής συμπεριφοράς στους πρώιμους ανθρώπους.
Για παράδειγμα, οι ζωολόγοι έχουν αποδείξει ότι ορισμένοι πίθηκοι ρυθμίζουν τη γονιμότητά τους χρησιμοποιώντας φυτά, μελετώντας τη συμπεριφορά των πιθήκων και το αποτέλεσμα της κατανάλωσης φυτών τους. Στη συνέχεια, οι φαρμακολόγοι εξέτασαν τα φυτά για να προσδιορίσουν τις πιθανές φαρμακευτικές τους δράσεις. Γνωρίζοντας ότι η έρευνα για το σαφράν δείχνει υψηλό επίπεδο αναπαραγωγικών ιδιοτήτων, σε συνδυασμό με τις μελέτες των πιθήκων και της γονιμότητας, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους διάσημους πίνακες του Αιγαίου που απεικονίζουν γυναίκες, πιθήκους και φυτά κρόκου σε τελετουργικά περιβάλλοντα.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα έργα τέχνης μπορούν να συνεισφέρουν σημαντικές ενδείξεις στην εθνοβοτανική μας μελέτη της προϊστορικής Ελλάδας. Πριν από την ευρεία χρήση της γλώσσας, εικόνες φυτών και άλλοι συμβολισμοί χρησιμοποιούνταν σε δοχεία και σε τελετουργικούς χώρους, μερικές φορές υποδεικνύοντας τεχνολογίες θεραπείας ή συντήρησης τροφίμων.
Σε ορισμένους αρχαιολογικούς χώρους, η παρουσία φαρμακευτικών φυτών μπορεί να επιβεβαιωθεί από παλαιοβοτανολόγους. Μπορούν επίσης να βρουν βοτανικά υπολείμματα σε προϊστορικά κρανία και μούμιες και στη συνέχεια να παραπέμψουν σε εθνοβοτανική έρευνα για να προσδιορίσουν τον πιθανό σκοπό για τη χρήση του φυτού. Για παράδειγμα, μπορούν να αποδείξουν ότι το χαμομήλι χρησιμοποιείται ως φάρμακο από τους ανθρώπους για τουλάχιστον 50.000 χρόνια, επικυρώνοντας τη δύναμη αυτής της κοινής ελληνικής οικιακής θεραπείας.
Πιο πρόσφατα, μέχρι την ιστορική εποχή, οι αναφορές για τα φυτά και τις χρήσεις τους αναφέρθηκαν από τους πρώτους συγγραφείς. Αυτές οι ιστορίες, που μπορεί να στερούνται πλαισίου ή πλήρους περιγραφής, γίνονται καλύτερα κατανοητές μέσω μιας διεπιστημονικής προσέγγισης.
Ήταν οι δεξιότητες επιβίωσης βασισμένες στη φύση που οδήγησαν τον αρχαίο ελληνικό λαό να ευδοκιμήσει, να ταξιδέψει και να δημιουργήσει. Μερικές από αυτές τις τεχνολογίες διατήρησης τροφίμων, ζύμωσης και παρασκευής φαρμάκων είναι ακόμα ζωντανές σήμερα. Η εξέταση της ιστορίας από μια εθνοβοτανική προοπτική μπορεί να προσφέρει μια εικόνα για την προϊστορική θρησκεία, τον πολιτισμό και το διεθνές εμπόριο. Το πιο σημαντικό, οι θεραπευτικές παραδόσεις της Ελλάδας μπορούν να συνεχίσουν να μας συνδέουν με τους προγόνους μας και να ενισχύσουν τις πιθανότητες επιβίωσής μας.
