Η Ελληνική Μυθολογία αποτελεί μια τεράστια δεξαμενή πληροφοριών για την ζωή, την σκέψη και την αντίληψη των ανθρώπων του παρελθόντος. Μαζί εδώ, θα κάνουμε ένα σύντομο «ταξίδι», μέσα στον χρόνο και στους μύθους της Ελληνικής γης. Μύθους που σχετίζονται και που αφορούν, την θεραπεία και την ίαση.
Ένα από τα ομορφότερα και το πιο φωτεινό ίσως δημιούργημα της μυθολογίας των Ελλήνων, είναι ο Απόλλωνας. Ο γιος του Διός και της Λητούς (της θεάς της έναστρης νύχτας), το φωτεινό άστρο της ημέρας, που γεννήθηκε στο κέντρο των Κυκλάδων, στην Δήλο. Και είναι αυτός ο φωτοβόλος και θερμός θεός που θα αποτελέσει έναν από τους Δώδεκα Ολύμπιους, όντας θεός του φωτός, προστάτης των τεχνών, της μουσικής, της μαντείας και της ίασης!
Ψάχνοντας μέσα στους μύθους και στις παραδόσεις της Ελλάδας για τα πρώτα, τα πιο πρώιμα δείγματα χρήσης και κατανόησης της θεραπευτικής δύναμης της φύσης, συναντούμε μια μορφή πολύ ιδιαίτερη και σημαίνουσα ταυτόχρονα. Μιλάμε για τον Χείρωνα, τον Κένταυρο! Ο Χείρωνας υπήρξε ο καρπός της ένωσης του παντοδύναμου Κρόνου με την Ωκεανίδα Φιλύρα (την Φλαμουριά). Η Φιλύρα ήταν θεότητα της ανάρρωσης, της ευωδίας και των αρωμάτων. Ο Κένταυρος Χείρωνας, αυτό το μειξογενές πλάσμα λειτούργησε ως ένα πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο αρχέτυπο μέσα από τους μύθους των ανθρώπων. Τοποθετημένος στο όρος Πήλιο, στο γεωμετρικό κέντρο του Ελληνικού κόσμου, ο Χείρωνας, μισός άνθρωπος και μισός άλογο, αντιπροσωπεύει την αφθονία και την ευλογία του φυσικού κόσμου. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι δίδαξε σε πολλούς και σημαντικούς ήρωες τις αγαθοεργές δυνάμεις της φύσης, τις τέχνες της βοτανικής, της θεραπείας, της αστρολογίας, του κυνηγιού καθώς και την πολεμική τέχνη.
Ωστόσο, ο μαθητής του Χείρωνα που σχετίζεται με την τέχνη της ίασης περισσότερο από κάθε άλλον είναι ο Ασκληπιός. Ο μύθος μας λέει, πως εκεί στην Θεσσαλία, είτε στους πρόποδες του Πηλίου, στην Λακέρεια, είτε στην Τρίκκη, στις όχθες του ποταμού Ληθαίου, η Κορωνίδα ενώθηκε με τον Απόλλωνα μέσα στο φως. Καρπός αυτού του έρωτα υπήρξε ο Ασκληπιός, που δεν γνώρισε μάνα, αφού η Κορωνίδα χάθηκε στις φλόγες της απιστίας της απέναντι στον πύρινο θεό. Αλλά το βρέφος σώθηκε από τον στοργικό πατέρα του που το παρέδωσε στα χέρια του Χείρωνα και της συντρόφου του, της ναϊάδας νύμφης Χαρικλούς. Κι εκεί, στο Πήλιο στην κατοικία του Κενταύρου, ο Ασκληπιός άνθισε και αναπτύχθηκε γρήγορα, μαθαίνοντας τις τέχνες της φυσικής θεραπείας από τον θετό πατέρα και δάσκαλό του. Ο Ασκληπιός έζησε σαν άνθρωπος αλλά μετά τον θάνατό του λατρεύτηκε ως θεός, μέσα σε ναούς που λειτουργούσαν ως ιαματικά κέντρα, τα γνωστά μας Ασκληπιεία.
