Το συνέδριο αυτό πρέπει ν’ αποτελέσει τον καταστατικό χάρτη πάνω στον οποίο θα στηριχτεί η Αναγέννηση και επανεκκίνηση της Παραδοσιακής Ελληνικής Λαϊκής Ιατρικής. Πρέπει να διαμορφώσει τις συντεταγμένες και τα καινούργια δεδομένα βάση των οποίων η Παραδοσιακή Ελληνική Λαϊκή Ιατρική, θα συνεχίσει το μακραίωνο ταξίδι ως το μέλλον. Σ’ αυτήν την διαδικασία διαμόρφωσης των δεδομένων πάνω στα οποία θα στηριχτεί η εκ νέου άσκηση της Παραδοσιακής μας Ιατρικής, είναι απαραίτητο να υπάρξει συλλογική και μαζική συνεισφορά, ιδιαίτερα απ’ τα λαϊκά στρώματα γιατί αυτά συντηρούν την Παράδοση αλλά και γιατί παρά την διάβρωση που ο Ελληνικός λαός έχει υποστεί από την κυρίαρχη σύγχρονη επιστημονική Ιατρική, εξακολουθεί να συντηρεί βαθιά μέσα του την απλή λαϊκή ιατρική σοφία των προγόνων του. Μ’ αυτήν την σοφία ουσιαστικά πορεύεται ο απλός άνθρωπος, μ’ αυτήν διαλέγει αν θα πάρει ή δεν θα πάρει τα χημικά φάρμακα και αυτή συντηρεί μέσα της την Παράδοση.
Αυτή λοιπόν την απλή λαϊκή σοφία θέλουμε ν’ αναδείξουμε και ν’ αξιοποιήσουμε σ’ αυτό το Συνέδριο. Οι ελιτίστικες επιστημονικές εργασίες, όπως έχουμε συνηθίσει στα ιατρικά συνέδρια της σύγχρονης Ιατρικής, μπορούν να συμπεριληφθούν αλλά το βασικό είναι η μαρτυρία και η καταγραφή της απλής λαϊκής σοφίας, από απλούς ανθρώπους. Μαρτυρίες και καταγραφές απλών ανθρώπων ως προς το σώμα τους και τον εαυτό τους, για χημικά φάρμακα ή/και βότανα που τους βοήθησαν. Οι μαρτυρίες αυτές θα δώσουν νέα ώθηση στην επανεκκίνηση της Παραδοσιακής μας Ιατρικής. Αξίζει να υπάρξει μια μαζική καταγραφή των εμπειριών των απλών ανθρώπων, ώστε αυτή η καταγραφή ν’ αποτελέσει το βασικό δομικό υλικό για την αναγέννηση της Παραδοσιακής Ελληνικής λαϊκής Ιατρικής. Το Συνέδριο αυτό δεν είναι αρχαιολογικού ή λαογραφικού ενδιαφέροντος, είναι για να συγκεντρωθεί η λαϊκή γνώση και ν’ αξιοποιηθεί στα πλαίσια της Παραδοσιακής Ελληνικής λαϊκής Ιατρικής. Γιατί η Παραδοσιακή Λαϊκή Ιατρική για να είναι τέτοια που λέει τ’ όνομά της, σ’ αυτές τις μαρτυρίες πρέπει να στηριχτεί στην καθημερινότητα του απλού ανθρώπου, στην απλή λαϊκή σοφία. Μπορούμε να μιλήσουμε για τα γιατροσόφια του πατήρ Γυμνάσιου αλλά δεν έχει νόημα αν κανένας δεν τα χρησιμοποιεί πια. Άρα μας ενδιαφέρει να δούμε ποια απ’ τα γιατροσόφια του πατήρ Γυμνάσιου χρησιμοποιεί ο σύγχρονος Έλληνας αλλά και τι άλλα έχει επινοήσει χρησιμοποιώντας τα νέα δεδομένα (χημικά φάρμακα, κ.α).
Αναγκαστικά εκείνοι οι οποίοι διαθέτουν σήμερα την περισσότερη ιατρική γνώση ως προς την επιβίωση είναι οι γηραιότεροι. Δίνουμε λοιπόν ιδιαίτερη σημασία στην μαρτυρία των γηραιών και αποδίδουμε σεβασμό και τιμή στους πολύτιμους παππούδες και πολύτιμες γιαγιάδες, οι οποίες κουβαλάνε την σκυτάλη της Παραδοσιακής μας ιατρικής.
Ο δεύτερος άξονας πάνω στον οποίο οφείλει να κινηθεί το Συνέδριο είναι η αρχαία γνώση. Ο Ιπποκράτης και οι μεγάλοι γιατροί του Ελληνικού γένους. Ο Ιπποκρατικός λόγος πρέπει ν’ ακουστεί για να διαλυθούν τα σκοτάδια του φόβου, που απλόχερα προσφέρει η σύγχρονη επιστημονική Ιατρική. “Φύσις εστί νούσων ιητρός”. δηλαδή ο γιατρός όλων των ασθενειών είναι η φύση που υπάρχει μες στο σώμα μας. Μόνο αυτό υπάρχει, όλα τα άλλα (εμβόλια, κλπ.) είναι ιδεολογήματα, τα οποία απομακρύνουν τον άνθρωπο απ’ την φύση του και τελικά τον σκοτώνουν. Μετά “Ωφελέειν, μη βλάπτειν”. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο γιατρός μπορεί και να βλάψει. Άρα όταν ασχολείται με τον ασθενή η πρώτη του μέριμνα οφείλει να είναι να μην βλάψει με λόγια ή έργα τον ασθενή. Όχι να επιβάλλει αυτό που νομίζει στον ασθενή. Αλλά να τον προστατέψει απ’ την αυθαιρεσία και την εκμετάλλευση της εξουσίας που του δίνει η θέση του, ως γιατρού.
Μήπως οι σύγχρονοι γιατροί είναι επίορκοι, όταν τολμούν να εκστομούν ότι ορκίζονται στ’ όνομα του Ιπποκράτη, αλλά συστηματικά παραβιάζουν τις δυο βασικές ηθικές αρχές του Μεγάλου Δασκάλου. Χρησιμοποιούν το όνομα του Ιπποκράτη, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο οι Σταυροφόροι χρησιμοποιούσαν το όνομα του Χριστού. Ψεύδος και υποκρισία χαρακτηρίζει την στάση των σύγχρονων γιατρών απέναντι στον ασθενή. Τολμούν να αντιμετωπίζουν την αρρώστια χωρίς καμία ηθική προστασία, γιατί αγνοούν όλη την σημασία που έδινε ο Ιπποκράτης στην ηθική χαλύβδωση του γιατρού, για να επιτελέσει το δύσκολο έργο του. Περιγελούν και σαρκάζουν τους συναδέλφους τους που κρατάνε ηθική στάση απέναντι στον ασθενή.
Ο Ιπποκράτης δεν μας χρειάζεται όμως μόνο για την ηθική του διδασκαλία, αλλά και γιατί διαθέτει πολύ βαθιά γνώση της ανθρώπινης φύσης, την οποία έχει καταγράψει στα έργα του. Με αυτήν την πλευρά του Ιπποκράτη οφείλουμε επίσης ν’ ασχοληθούμε στο Συνέδριο. Να καταθέσουμε τα στοιχεία εκείνα απ’ την μελέτη του Ιπποκρατικού έργου, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επανεκκίνηση της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής.
Ο τρίτος άξονας πάνω στον οποίο πρόκειται να στηριχτεί αυτό το συνέδριο είναι η ενοποίηση όλων εκείνων που ασχολούνται με την εναλλακτική ιατρική καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ομοιοπαθητικοί, βελονιστές, ρεφλεξολόγοι, αρωματοθεραπευτές, βοτανοθεραπευτές, ψυχοθεραπευτές, μουσικοθεραπευτές καλλιτέχνες κλπ., είμαστε κληρονόμοι και σημερινοί συνεχιστές της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής. Όσο και αν διαφέρουμε ως προς τις θεραπευτικές τέχνες που χρησιμοποιούμε, επί της ουσίας είμαστε οι σύγχρονοι συνεχιστές αυτής της αρχαίας Παράδοσης και γνώσης. Την δύσκολη αυτή στιγμή, η οποία αφυπνίζει τα Ελληνικά πνεύματα, πρέπει να αισθανθούμε την ενότητα μεταξύ μας και με το παρελθόν και να σταθούμε αλληλέγγυοι, ώστε να αντικρούσουμε με αποφασιστικό και ξεκάθαρο τρόπο την λαίλαπα που έχει εξαπολύσει η σύγχρονη Επιστημονική Ιατρική εναντίον του ανθρώπινου γένους. Όσο κι αν ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες, σήμερα εμείς οι εναλλακτικοί θεραπευτές, ενσαρκώνουμε την συνέχεια της Παράδοσης στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας του σύγχρονου Έλληνα. Το κενό που υπάρχει στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην σύγχρονη Επιστημονική Ιατρική, εμείς τείνουμε να το καλύψουμε.
Όσο συνειδητοποιούμε περισσότερο την σύνδεσή μας με την Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική, αλλά και την ενότητα μεταξύ μας, τόσο ο ρόλος μας στην δύσκολη αυτή στιγμή αποκτά πιο μεγάλη σημασία. Μέχρι τώρα η θεραπευτική μας δράση ως εναλλακτικοί θεραπευτές μοιάζει σαν να είμαστε ασύνδετοι και άσχετοι μεταξύ μας. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει κάτι που μας ενώνει και αυτό είναι ότι έχουμε καταλάβει ότι κάτι στην σύγχρονη Ιατρική δεν πάει καθόλου καλά. Αν αυτό που μας ενώνει το θέσουμε κάτω από την αίγλη και την δύναμη της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής, νομίζω ότι θα κάνουμε ένα πολύ σοβαρό βήμα για την αναγνώριση και κατοχύρωσή μας απ’ την Ελληνική κοινωνία και Ελληνική Πολιτεία.
Γι’ αυτό είναι λοιπόν πολύ σημαντικό όλοι εμείς οι τόσοι διαφορετικοί και ανεξάρτητοι εναλλακτικοί θεραπευτές, να ενωθούμε κάτω απ’ αυτό το συνέδριο και μελετώντας την Παράδοσή μας να βρούμε τρόπους για να βοηθήσουμε ιδιαίτερα την δύσκολη αυτή στιγμή.
Το συνέδριο πρόκειται να διεξαχθεί διαδικτυακά στις 25 Μαρτίου 2021 με ώρα έναρξης 10:00.
Λίγες μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής του συνεδρίου θα ανακοινωθεί το πρόγραμμα καθώς και ο σύνδεσμος μέσω του οποίου θα μπορεί κανείς να το παρακολουθήσει ως παρατηρητής.
Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν με εργασίες-μελέτες στο συνέδριο, υπάρχουν 2 τρόποι: Είτε οι εργασίες να έχουν την μορφή γραπτού κειμένου με απεριόριστο αριθμό λέξεων, οι οποίες γραπτές εργασίες θα αναρτηθούν στο forum του συνεδρίου. Είτε οι εργασίες-μελέτες να γίνουν υπό την μορφή σύντομων ομιλιών, διάρκειας 5, 10 ή 20 λεπτών.
Οι εργασίες-μελέτες είτε είναι γραπτές, είτε προφορικές οφείλουν να είναι βασισμένες στην θεματολογία του συνεδρίου η οποία έχει ήδη ανακοινωθεί.
Παρακαλούμε όλους όσους επιθυμούν να συμμετάσχουν με ομιλία στο συνέδριο να ενημερώσουν το ταχύτερο δυνατό την οργανωτική επιτροπή ώστε να μπορούν έγκαιρα να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα του συνεδρίου. Παρακαλούνται επίσης εκείνοι οι οποίοι θέλουν να συμμετάσχουν με ομιλία στο συνέδριο να λάβουν υπόψιν τους ότι καλό είναι να την στείλουν βιντεοσκοπημένη μέχρι την 1η Μαρτίου 2021. Μετά την ημερομηνία αυτή καμία ομιλία δεν θα μπορεί να γίνει δεκτή. Ακόμα και αν δεν έχετε κάτι έτοιμο, παρακαλούμε ενημερώστε μας για την πρόθεση σας όσο το δυνατόν συντομότερα.
Εκ της οργανωτικής επιτροπής
