Η αρχαία ιατρική, ως μέρος της εξέλιξης αυτής της ιστορικής περιόδου του ελληνικού πολιτισμού,αναπτύχθηκε σταδιακά σε τέτοιο βαθμό,ο οποίος διαπότισε την συνείδηση,το ήθος και τις πρακτικές των ελληνικών κοινωνιών ανά τους αιώνες,με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να επιβιώνουν εμμέσως ή αμέσως-ανάλογα τις πολιτισμικές γεωγραφικές ενότητες-σε πρακτικό αλλά και ιδεολογικό επίπεδο θεραπευτικές τεχνικές και σκευάσματα τα οποία εξακολουθούν να συμβάλλουν στην θεραπευτική προσέγγιση και αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας των σύγχρονων ανθρώπων με σκοπό την ίαση, την πρόληψη και την ανακούφιση αυτών. Η ανάπτυξη της ελληνικής ιατρικής σε όλη την προαναφερθείσα ιστορική περίοδο υπήρξε ραγδαία και εντυπωσιακή: από τα θεραπευτικά σκευάσματα και κανόνες υγιεινής της κρητομυκηναικής περιόδου στην στρατιωτική χειρουργική και τις περιποιήσεις τραυμάτων που περιγράφονται στα ομηρικά έπη και από την θεμελίωση της φυσικής ιατρικής στην επιστημονική και ορθολογική σκέψη της ιπποκρατικής εποχής στο σπουδαίο έργο των τελευταιών μεγάλων γιατρών της αρχαιότητας, Διοσκουρίδη και Γαληνό, οι οποίοι με το έργο εξέλιξαν την ιπποκρατική σκέψη και η ιατροσοφία τους μνημονεύονταν έως και το 19ο αι.(γαληνικά σκευάσματα).
Με την παρέλευση των αιώνων από το τέλος της αρχαιότητας και μετά, η αρχαία ελληνική ιατροσοφία περίηλθε άλλοτε σε δυσμένεια, άλλοτε αμφισβητήθηκε και εισήλθε σε μια φάση παρακμής μέσα από την έλευση του χρόνου και τις κατακλυσμιαίες πολιτισμικές μεταβολές που μεσολάβησαν στον ιστορικό χρόνο. Όμως, βαθιά μέσα στην αντίληψη, στην πρακτική, την νοοτροπία των Ελλήνων που διαβιούσαν κυρίως σε αυτό το γεωπολιτισμικό πλαίσιο που απαρτίζεται από τον ενιαίο ελλαδικό χώρο, υπήρξαν εκείνες οι εστίες ώστε να εμφιλοχωρήσουν οι θεραπευτικές αξίες και παραδόσεις του αρχαιοελληνικού κόσμου: απλοί χωρικοί, λαικοί θεραπευτές, μαίες, τα μοναστήρια αποτέλεσαν τους θεματοφύλακες των αρχαίων παραδόσεων: μέσα από την εφαρμογή θεραπευτικών συνταγών, εμπειρικής πρακτικής, φαρμακοτεχνικών παρασκευών όλων των ειδών και για όλες τις παθολογίες τα οποία ενείχαν την γνώση της αρχαίας ιαματικής τέχνης-έστω και σε πολλές περιπτώσεις με παραλλαγές-οι άνθρωποι αυτοί αποτέλεσαν την κοιτίδα για την διαφύλαξη της αρχαίας κληρονομιάς.
Οι περισσότερες μελέτες και έρευνες για τις επιδράσεις της αρχαίας ελληνικής ιατρικής μέχρι σήμερα, επιβεβαιώνουν την συνέχιση αυτής της παράδοσης. Το σπουδαίο μήνυμα που λαμβάνουμε οι σημερινοί κληρονόμοι αυτών των παραδόσεων είναι οτι η σύγχρονη συμπεριφορά των ανθρώπινων κοινωνιών διαμορφώνεται ιστορικά από το βάρος του παρελθόντος. Το σπουδαιότερο όμως μήνυμα είναι οτι ο άνθρωπος ως φυσικό ον θα πρέπει να παραμείνει συνδεδεμένος με τον Φυσικό κόσμο μέσα στον οποίο ζει και η ανάγκη αυτής της σύνδεσης μέσω των παραδοσιακών φυσικών πρακτικών και θεραπευτικών αντιλήψεων κρίνεται όσο ποτέ πιο απαραίτητη στην ανθρώπινη ιστορία.
